پایداری زیست محیطی در متاورس

متاوره عمدتاً یک ایده است، نه یک واقعیت اجرا شده. با این حال، بحث در مورد اینکه آیا  به ابتکارات پایداری زیست محیطی در متاورس کمک می کند یا مانع آن می شود، در جریان است.

پاسخ به این سوال دقیقا بستگی به این دارد که توسعه دهندگان چگونه پلتفرم های متاورس را اجرا می کنند و مردم چگونه از آنها استفاده می کنند. در نتیجه، متاورس از منظر پایداری می تواند یک چیز خوب یا بد باشد.

متاورس چیست؟

متاورس، همانطور که احتمالاً تا به حال شنیده اید، اگر مکالمات مربوط به فناوری جدید را دنبال کنید، یک دنیای مجازی غوطه ور است که در آن انسان ها از نظر تئوری از طریق اینترنت در تعامل خواهند بود.

خوب یا بد، متاورز قول می دهد که به ما اجازه دهد زندگی خود را به شکلی کاملا مجازی زندگی کنیم و از شبکه ها و مراکز داده برای میزبانی از نمایندگان مجازی خود واقعی خود استفاده کنیم.

فناوری هوشمند کشاورزی در برداشت تابستانه چین را با ما بخوانید

 آیا متاورس می تواند یک فاجعه پایدار باشد؟

از یک منظر، متاورژن می تواند به کابوس پایداری تبدیل شود. دو دلیل اصلی وجود دارد.یکی این که متاورس می تواند منجر به افزایش چشمگیر انرژی مصرف شده توسط مراکز داده رایانش ابری شود، جایی که بسیاری از ارائه دهندگان متاورس احتمالاً میزبانی زیرساخت ها و نرم افزارهایی را که دنیای مجازی آنها را تقویت می کند، انتخاب می کنند.

در حالی که امروزه فقدان پلتفرم‌های متاورس واقعی در تولید، بیان دقیق میزان مصرف انرژی را دشوار می‌سازد، به نظر می‌رسد شرط مطمئنی است که برای راه‌اندازی یک زیست محیطی در متاورس نسبت به میزبانی مثلاً یک وب آپاچی، به برق بیشتری نیاز دارد. سرور یا نمونه وردپرس. دومین دلیلی که متاورس می تواند پایداری را پیچیده کند این است که ممکن است الزامات سخت افزاری جدیدی را برای دستگاه هایی ایجاد کند که مصرف کنندگان برای تعامل در دنیای مجازی از آنها استفاده می کنند. ارائه تجربیات سه بعدی با کارایی بالا بخشی از فرضیه متاورس است.

و برای انجام این کار، به پردازنده‌های گرافیکی پیشرفته نیاز دارید که در بسیاری از گوشی‌های هوشمند و حتی رایانه‌های رومیزی وجود ندارند. در حال حاضر مشخص نیست که اگر یک پردازنده گرافیکی ساده دارید، می‌توانید از متاورس استفاده کنید یا اینکه باید به نوع کارت گرافیک اختصاصی که در حال حاضر بیشتر برای بازی و سایر موارد استفاده تخصصی استفاده می‌شود ارتقا دهید. اگر متاورژن منجر به تقاضا برای سخت‌افزار گرافیکی جدید در دستگاه‌های مصرف‌کننده شود، نتیجه این خواهد بود که تلفن‌ها و لپ‌تاپ‌های قدیمی‌تر در محل‌های دفن زباله دور ریخته می‌شوند و انرژی بیشتری صرف ساخت دستگاه‌های آماده متاورس برای جایگزینی آنها می‌شود. به علاوه، اگر سیستم مورد نیاز متاورس در طول زمان افزایش یابد – که به نظر قابل قبول است، زیرا ارائه دهندگان متاورس احتمالاً به دنبال پیشی گرفتن از یکدیگر با ارائه تجربیات سه بعدی بهتر و بهتر خواهند بود – در نهایت با یک چرخه مداوم جایگزینی دستگاه مواجه خواهیم شد. هیچ یک از اینها از منظر پایداری خوب نیست.

آیا Metaverse در واقع می تواند پایداری را بهبود بخشد؟

خوشبختانه، مشکلات پایداری متاواستر که در بالا توضیح داده شد، نتیجه‌گیری غیرقابل پیش‌بینی نیست. این امکان وجود دارد که متاورژن به گونه ای توسعه یابد و مورد استفاده قرار گیرد که به جای تضعیف، ابتکارات پایداری را بهبود بخشد. یکی از راه‌های واضح برای پایدار کردن متاورس، طراحی پلتفرم‌های متاورژن به گونه‌ای است که برای اجرا به منابع سخت‌افزاری تخصصی یا قدرت محاسباتی بالا (در سمت سرور یا کاربر نهایی معادله) نیاز نداشته باشند.

برای اینکه این اتفاق بیفتد، توسعه دهندگان متاورس باید مایل باشند که برخی از زرق و برق ها را قربانی کنند تا نمایه های منابع را پایین تر و سازگارتر با محیط زیست نگه دارند. اگر پلتفرم‌های متاورس در خدمات متمرکز ادغام شوند، ممکن است به تلاش‌های پایداری کمک کند. به جای وجود صدها یا هزاران متاورس متمایز، منابع احتمالاً کارآمدتر مورد استفاده قرار می‌گیرند اگر فقط تعداد انگشت شماری از پیشنهادات زیست محیطی در متاورس وجود داشته باشد که توسط تعداد زیادی از سازمان‌ها به اشتراک گذاشته شده است. این ممکن است اتفاق بیفتد، برای مثال، ارائه دهندگان ابر عمومی پیشنهادات “metaverse-as-a-a-service” را ارائه دهند که به کسب و کارها کمک می کند تا محیط های متاورس را بر اساس تقاضا، با استفاده از منابع میزبانی مشترک با مشتریان دیگر، ایجاد کنند.

آیا متاورس ذاتاً پایدار است؟

همچنین بحثی وجود دارد (و گفته شده است) مبنی بر اینکه متاورس ذاتاً با تشویق مردم به جایگزینی سفرهای فیزیکی با جلسات مجازی در جهان های سه بعدی یا حتی چشم پوشی از خریدهای دنیای واقعی به نفع خرید چیزهایی مانند، پایداری را بهبود می بخشد. لباس متاورس این فعالیت ها منجر به مصرف کمتر منابع واقعی زیست محیطی می شود.

با این حال، من تمایل دارم به اینکه بسیاری از مردم در دنیای واقعی پایدارتر عمل کنند، شک دارم، زیرا می‌توانند خواسته‌های غیردوستانه پایداری خود را در دنیای متاواژه ارضا کنند. به هر حال، رسانه‌های اجتماعی سنتی مدت‌هاست که امکان حفظ روابط در فواصل طولانی و ساختن هویت‌های مجازی را فراهم کرده‌اند، اما هزینه‌های مصرف‌کننده – که با مصرف منابع مرتبط است – فقط در عصر رسانه‌های اجتماعی افزایش یافته است.اما چه کسی می داند؟ شاید متاورس کلیدی برای کاهش مصرف منابع در دنیای واقعی باشد. مطمئناً امید داشتن به آن قابل قبول است، حتی اگر (مثل من) فکر می کنید بعید است که اتفاق بیفتد.

 نتیجه

هنوز خیلی زود است که بگوییم تأثیر متاورس بر پایداری چه خواهد بود. اما مطمئناً برای توسعه دهندگان متاورژن خیلی زود نیست که به این موضوع فکر کنند – و تصمیماتی بگیرند که به متاورس کمک کند تا به یک موهبت برای پایداری تبدیل شود، نه یک چالش.

منبع : سایت itprotoday