[vc_row][vc_column][vc_column_text]در قسمت اول این متن به چهارچوب زمانی طراحی شهر هوشمند و بهترین بازه زمانی برای سرمایه گذاران در ساختمان پرداختیم. در ادامه مطلب به توضیح اهداف در بازه زمانی کوتاه و متوسط و بلند خواهیم پرداخت.
قسمت اول را می توانید از اینجا بخوانید :قسمت اول
نقشه‌راه طراحی شهر هوشمند
در تهیه راه‌حل‌ها برای طراحی شهر هوشمند، لازم است که بیش از یک چهارچوب زمانی وجود داشته باشد. فناوری، تغییرات اقلیمی، چرخه‌های سیاسی و بسیار عوامل دیگر در معرض تغییرات سریع می‌باشند و پیش‌بینی آینده فوق العاده دشوار است. یک گزینه بهتر آن است که نقشه‌راهی تهیه شود که برای توسعه پایدار و طراحی شهر هوشمند بر راهبردهایی برای بازه‌های زمانی کوتاه، متوسط و بلند تمرکز داشته باشد.
بازه زمانی کوتاه
ملاحظات کوتاه‌مدت باید نسبتا باثبات بوده و یک دوره 2 الی 3 ساله را پوشش دهند. با فرض باثبات بودن جو سیاسی کشور، چنین بازه زمانی‌ای یک قطعیت نسبی را فراهم خواهد کرد. آنچه که باید در کانون توجه باشد زیرساخت آینده بین؛ رویکرد به راهبردهای تدارکات و خرید است، و نیز اینکه مشتری، آن انعطاف‌پذیری و درکی را که برای استقبال از تغییرات و واکنش به آنها نیاز است در خود داشته باشد.
بازه زمانی متوسط
در یک بازه زمانی متوسط می توان نگاهی 5 تا 10 ساله داشت. ممکن است که راه‌حل های پیشنهادی، و برنامه‌ها و نیروهای پیشبرنده کسب و‌کار تغییر کنند اما زیرساخت آینده بین و راهبردهای تدارکاتی که در برنامه کوتاه‌مدت اتخاذ شده اند باید از عهده سازگاری‌ها و انطباق های لازم برآیند.
بازه زمانی بلند
بهترین چهارچوب برای تنظیم پروژه‌ها برای مقیاسهای زمانی بیش از 10 سال، “چشم‌انداز” است. در یک چشم‌انداز به چنین سوالاتی پرداخته می‌شود:
♦ آن شهر می خواهد که چگونه چیزی باشد؟
♦ اهداف و مقاصدش چه‌ها هستند؟
♦ راهبرد سراسری‌اش برای دستیابی به آنها چیست؟
مشتری باید با توسعه دارایی و بهینه‌سازی ارزش در بلندمدت موافقت داشته باشد. صرف تمرکز بر بازه‌های زمانی کوتاه و متوسط نخواهد توانست پتانسیل عایدی-بر-سرمایه‌گذاری در کل چرخه-عمر را به حداکثر برساند یا تضمین کند که قابلیت پایداری شهر برای ساکنینش برقرار خواهد ماند. پس لازم است که چهارچوب سراسری و راهبردهای زیربنایی، دوره به دوره مورد بازنگری قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود که همچنان مناسبت دارند، وافی به مقصودند و به خوبی خود را با نیروهای پیشبرنده و شاخصهای بیرونی انطباق می‌دهند.
نمونه ای از طراحی شهر هوشمند
فناوری های نوین و شهرهای آینده
شهرهای هوشمند، حوزه‌ای است که موضوعیت داشته و اهمیت بسزایی دارد. با توجه به تغییرات جمعیتی که در سراسر جهان شاهد هستیم، تاثیر تغییرات اقلیمی و بی‌ثباتی در تقاضا برای منابع و تولید آنها، بیش از همیشه نیاز است تا بر برنامه‌ریزی، طراحی و ارائه توسعه شهری پایدار تمرکز شود. فناوری‌های نوظهور کاربست مناسب، نویدبخش دستیابی به بازدهی بیشتر در عملکرد شهرها و زیست ساکنان شان است. اما اغلب اوقات، تمرکز بحث بر آنچه که باید باشد نیست.
فناوری و “هوشمندی” را باید در کانتکست مربوطه مدنظر قرار داد ؛آنها خود به تنهایی پاسخ مشکلات نیستند بلکه لایه‌ای هستند در کنار لایه‌های دیگر برای کمک به بهبود قابلیت پایداری پروژه‌ها. توسعه شهری بیش از هر چیز نیازمند تیمهای واجد مهارت و تجربه است؛ تیمهایی که پیشبرنده و مروج یک رویکرد کسب‌و‌کاری موثر باشند که از یک برنامه‌ریزی و طراحی ترازبالا که پیشنیاز خلق یک فضای شهری موفق است بهره می‌جویند. این رویکرد را “شهر زنده” نام نهاده‌ایم.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][ult_ihover][/ult_ihover][/vc_column][/vc_row]
